जीवनमा अँध्यारा पक्षहरु हुन्छन्
उज्याला पक्षहरु हुन्छन्
रातमा उज्यालोको आवश्यकता पर्दछ
अँध्यारोमा उज्यालोको आवश्यकता पर्दछ
साहित्यले त्यो बत्ती बाल्न सक्नु पर्दछ
जसले अँध्यारो मेटाउनु पर्दछ
पहिले राजाको शासनकालमा साहित्य निष्पक्ष भनेर
अँध्यारो उज्यालो कुनैको पनि र्समर्थन गर्दैनथे
उज्यालो र्छर्नेहरुलाई साहित्यमा आउनु दिइनु हुन्न भन्ने मान्यता थियो
उज्यालोको र्समर्थन नगर्ने
अँध्यारोको वेदना बोल्न नदिने
अन्ततः अँध्यारोका पक्षपोषकनै हुन्
उज्यालोको र्समर्थनलाई उनीहरुले राजनीति भने
वास्तबमा उनीहरुले निकृष्ट राजनीति गर्दै आएका थिए
अहिले पनि हाम्रो समाजमा यस्ताकै बोलवाला छन्
उनीहरुसँग अहिले पनि तक्मा र पुरस्कार प्रसस्तै छन्
अहिले पनि हाम्रो समाजमा यस्ताका बोलवाला छन्
उनीहरु अझै नामूद साहित्यकार भइरहेका छन्
हामीले बेलैमा चिन्नु आवश्यक छ
उज्यालो र्छर्दै जानुछ
बिजु सुवेदी (विजय) द्वारा रचना गरिएका कविताहरु
पहिलोपल्ट जब मैले फोन लगाएँ
आउँछु भनेकी छन् बगैंचामा भेट्न
मेरो यो पहिलो भेट हुनेछ
सुन ए ! चिरबीर अनि कोकील चरीहरु
सुन ए ! रुख , झर्झर् पातहरु
सुन ए ! कल्पनाको आकारदिने बादलहरु
सुन ए ! सुगन्धीत खुश्बु पवन
सुन दिलको मेरो पुकार
सुन ए ! सित्तल नीलो आकाश
सुन ए ! सहारा दिने धर्ती आमा
प्रतिक्षा गरिरहेछु म जस्को
रमणीय तलाउमा म सेतो हाँस भएर
पर्खाइमा पानीको तरङ्ग फैलाई तैरिरहेछु
उनी सेतो हँसिनी भएर नभ तलाउमा आउनेछिन्
हामी दुईबाहेक कोही हुने छैनन् यो तलाउमा
आउँदिनन् जबसम्म
मेरो सामु अगाडि उनी
१
भारी हुन्छ जिउ
जब मृत्युले अङ्गाल्न खोज्छ
मनमा कुनै दाग छैन
तर तनको थिग्राइमा लागोस् चादर
धरिदियो सन्तहरुले जसरी
कि त्यस्तो उमेर चादर यो
तर म दुर्वल मानिस
मृत्यु नजिक आइरहेको छ
कहाँसम्म गरुँ सफासुग्घर
वालापनले भिजाइदियो
यौवनले मैल्याइदियो
अब कहिले रङ्गयाउने व्यक्ति आउने हो ?
चादर निस्काम कहाँनिर होस् ?
२
शासकीय सेवामा छु
चार दिनको विश्राम लिएँ
वोधि दिवसमा
शिरमा हिमालय जस्तो बोझ छ
बुद्धिको सहारा बुद्धाश्रम पुगेँ
प्याला पिएँ परमात्माको
सत्ता टिकाउन जानेका रहेछौ बाबुराम तिमीले
जनतालाई थाहाभैसक्यो तिमीलाई अब सत्ताबाट हटाउन धैरै गाह्रो हुन्छ
मधेसीलाई रिझाउन ४९ मन्त्रीका टाइटानीक मन्त्रीमण्डल बनायौ
अरुलाई रिझाउन कुनै मन्त्रीको नामसम्म मलाई थाहाछैन भन्यौ
भारतलाई रिझाउन बिप्पा सम्झौता गर्यौ
गरिबलाई रिझाउन मुस्ताङ्ग गाडी चढ्यौ
सबैमा १०० मा १०० नम्बर ल्याएको ठान्यौ
कुर्सीमा तप गर्ने प्रयास गर्यौ तिमीले
योकुर्सी भनेको गजबको रहेछ
टाँसिरहन मनलाग्ने
लेसिरहन मनलाग्ने
सत्ता चलाउने भन्दा भन्दै जेमा पनि जुवा खेलेको भन्यौ बाबुराम तिमीले
सायद बाबुराम तिमीले सत्तालाई तासको सत्ता सम्झयौ
हे बोर्ड टप बाबुराम
सत्ता ,अठ्ठा , छक्का पञ्जा सबै खेल्यौ तिमीले
गरिबलाई सपना बाँड्दै यहाँसम्म पुग्यौ तिमी
तर गरिबलाईनै वास्ता गर्न छोड्यौ
गरिब दुःखीका लागि के गरेका छौ जवाफ छ तिमीसँग ?
तिम्रो त पढ्ने र पढाउने काम थियो
कसरी तिमीलाई जुवा खेल्न मनलाग्यो ?
सायद धेरै पढेकोले पढाइदेखि वाक्क लाग्यो होला तिमीलाई
काँडाको पनि छ राम्रो बिचार
जसले फूलको रक्षा गर्दछ
डाँठमा फुल्दछ
सम्पूर्ण बोटकोनै रक्षा गर्दछ
जीवनको रक्षा गर्छ काँडाले
त्यसैले काँडा एउटा सैनिक हो
काँडालाई हेला नगरौं
काँडाले आफैआई खोज्दैन
प्रकृतिको सौन्दर्य कायम राख्न खोज्छ काँडाले
काँडालाई मनन गरौं
फूल टिप्न खोज्दा घोच्ने हो
सम्पूर्ण बोटको रक्षक हो काँडा
त्यसैले काँडाले भनेको मानौं
प्रकृतिको सौन्दर्यलाई कायम राखौं
काँडाको बिचार राम्रो छ
कहिले काहीँ चउरमा पनि काँडा हुन्छ
तर काँडाको कुनै दोष छैन
पल–पल सचेत भए
पल–पल होशियार भए
काँडाले कहिल्यै घोच्दैन
