फुटबल सारै जान्नु पर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
पत्रकारलाई गाली गर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
जाउ बाजे तिम्रै टोटेनहाम्लाई सिकाउन है,
च्याम्पियनको गफ भर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
के गर्छौ बाजे, तिम्रा पनी गफ नै ठुलै भए,
नेपालीहरु गोलमै मर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
गोरो छाला फुटबलमा पारङ्गत हुन्थे अरे,
तिमि गोरो, गोलै टर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
गाउँ-बस्ति डुल्दा हुदि, हाम्रा विचमा कुरा हुन्थे
तिम्रा ति तर्कहरुले, हाम्रा मनका कुना छुन्थे॥
कसिला ति हातहरु, मिलाउदा नि मख्ख हुन्थे
तिम्रा ति भावनाले, हाम्रा मनका कुना छुन्थे॥
शहर पस्यौ गाउँ भुल्यौ,जाहाँ तिम्रा सरीर डुल्थे
फजुल रहेछन् ति तर्क, जो मनका कुना छुन्थे॥
वाचा-कवोल बिर्स्यौ सवै, जो याहाँ व्यक्त हुन्थे
ढोङ्ग रहेछन् ति भावना, जो मनका कुना छुन्थे॥
परेली यो भिजाएर, रुने मन छैन ।
पिर ब्यथा पखालेर, धुने मन छैन ।।
म जे छु ठीक छु, अरुसङ्ग रोइ रोइ ।
हजुर भनी पाउमा, छुने मन छैन ।।
गर्व लाग्छ मलाई, आफ्नै पौरख देखी ।
त्यो दासत्वको जिन्दगी, हुने मन छैन ।।
दु:ख सङ्ग लड्नु पर्दा, आशु यो झारी ।
वर्षायाम को छानो झै, चुने मन छैन ।।
गरे रै पो छाड्यौ युद्द राष्ट्र लुट्ने दाउमा
हान्यौछुरा तिमीआफ्नै आमाको त्यो पाउमा ।
अत्याचारी तिमीले नै दुखायौ यो नेपाल
अज धस्छौ बिष किन पुरानो त्यो घाउमा।
ठग्नै ठग्यौ नेपालीलाई त निकम्मा तिमीले
गर्छु भन्दै यो देशको बिकासका नाऊमा।
कति क्रुर रै'छौ बेच्यौ सोजा सिदा नेपाली
हेरी-हेरी तिमीले त ठुला साना भाऊमा ।
सत्य बोल्दा बाँङिन्छौ त्यसै तिमी
रिस मानी जंङिन्छौ त्यसै तिमी
चर्ती कला देखेर दंग हुन्छु
मध्य रात नाँङिन्छौ त्यसै तिमी
दिक्क मानी जीवन देखी आँफैं
डोरी बाँधी टाङिन्क्छौ त्यसै तिमी
बुद्ध चित्त असल राखी हेर
चारै दिशा हाँङिन्छौ त्यसै तिमी
गजल भित्रको बहरमा तिम्रै नाम छ ।।
यि मेरा प्रत्यक रहरमा तिम्रै नाम छ ।।
म लेख्छुँ गजल रुदै-रुदै तिम्रो यादमा,
कसम.! सप्नाको लहरमा तिम्रै नाम छ ।।
तिम्रै नाम् जप्दछुँ भक्कानो फुट्दा मनमा,
प्रभाती किरणको प्रहरमा तिम्रै नाम छ ।।
शिन्दुरले मुल् ढोका बन्द गरी पराई भयौ,
म रुँदा आँशुको नहरमा तिम्रै नाम छ ।।
फुल रहेछौ चिन्न सकिन ।
मुटुमा राखेछौ, मिल्न सकिन ।।
अन्मोल रहेछ, तिम्रो माया
म भिखारी ले, किन्न सकिन ।।
कती धेरै माया, दीयौ मलाई
आफ्नो सम्झी, छिन्न सकिन ।।
विश्वाश गरी, हात अगाडि बडायौ
माफ गर ल, सङै हिंड्न सकिन ।।
पिडै पिडा भए पछी छाती ,भत्भती जल्दो रहेछ,
जती निभाउन खोजे पनि ,दनदनी झन बल्दो रहेछ !!
जिन्दगीका यात्राहरुमा अडिग भई अघी बड्दै जादा,
कहिले काही लडाउने ,आधिहुरी चल्दो रहेछ !!
दु:ख पछी सुख यहाँ अब्स्य मिल्छ भन्थे मान्छेहरु,
भाग्य लेख्ने कुचिले नि ,खुसी लेख्न छल्दो रहेछ !!
फुल्दै देखी दुस्मन ले चिचिलो मै निमोठी फ्याके पछी
बोट मात्रै ठाडो हुने, फल कहाँ फल्दो रहेछ ?
आँशु जम्मै पोखेर नहुने ।
भाग्य आँफै खोपेर नहुने ।।
भाबिलेनै लेखेको यस्तैछ ।
निधारमाथी ठोकेर नहुने ।।
चाहे जती नपाए हामीले ।
ढुङ्गा माटो टोकेर नहुने ।।
ताराजुन आकाश भरिछ ।
बादल बनी छोपेर नहुने ।।
बेसाहारा जिन्दगीको, सहारा त्यो तिमि नै हौ !
सागर झैँ जीवनको, किनारा त्यो तिमि नै हौ !
अल्मलिदै सोच्दै थिए, दोबाटो मा अल्झिएर,
औला तेर्स्याई देखाउने, ईशारा त्यो तिमि नै हौ !
अन्धो सरी अँधेरीमा, भट्कीदा म एता उता,
बाटो भरि ज्योति छर्ने, सीतारा त्यो तिमि नै हौ !
जिन्दगीको यात्रा माझ, हिड्दा-हिड्दा गल्छु जब,
बिसाउने भारि मेरो, चौतारा त्यो तिमि नै हौ !
