भालुलाइ पुराण जति, सुनाएनी लास्टा' त्यै हो !
जति गुण बैगुनी लाइ, लगाएनी लास्टा' त्यै हो !
मन्दिर भित्र इश्वर अनि, बाहिर चाही ढुंगो अरे,
जति फुल पत्थर लाइ, चढ़ाएनी लास्टा' त्यै हो !
लेखेको नै हुन्छ रे हौ, किन हेर्छौ आँखा च्याती ?
राम्री तीर नजर तिम्रा, डुलाएनी लास्टा' त्यै हो !
गाई किन हुन्थ्यो कठै-बरा, गधा जति धोए पनि,
मुर्ख लाइ ज्ञानको पाठ, पढ़ाएनी लास्टा' त्यै हो !
चिप्लो घस्दै आउछन पहिला, रुवाएर जान्छ्न अनि,
मन भित्र निर्मोही लाइ, सजाएनी लास्टा' त्यै हो !
कहिलेकाही तिमी मलाई फुल हौ झै लाग्छ
बिझाइदिने कहिले फेरी शुल हौ झै लाग्छ
बिर्सिएर आँफु भित्र नै हराएको देख्छु जब
एकान्तमा पनि तिमी हुल हौ झै लाग्छ
मनमुटु थामेर नि जीवन पार लाउनै पर्दा
डराइ डराइ नि तर्नपर्ने पुल हौ झै लाग्छ
कहिले हास्दै कहिले रुदै छक्क पार्छौ मलाई
झुठो साचो चिन्न नसक्ने भुल हौ झै लाग्छ
तीमी सङ्ग साथ मागे
खाली तिम्रो हात मागे
मन कतै भाग्नु पुर्व
पिरती को मात मागे
जिन्दगीयो थाक्न सक्छ
मिठा मिठा बात मागे
ईशारा ले हुन्छ भन्यौ
मायालु को जात मागे
पराई को सिन्दुर पर्दा तीमिले केही मानेनौ ।
एउटा मुटु दुई वटा,हुँदा मलाई केही भनेनौ ।।
अन्माएर तीम्रो डोली,संघार काटी लान अघी ।
अग्नीराखी जीवनभाक्दा,अप्ठ्यारो नै मानेनौ ।।
मेरो दिलको धड्कन बढ्यो बेदना ले छट्पटाए ।
बेहोश हुँदै भुईमा ढल्दा,आफ्नो समिप तानेनौ ।।
जोडी फुट्दा चरी ले झै माया भनी बोलाई रहे ।
कुल्चिएर अघी बढ्यौ, मेरो आवाज सुनेनौ ।।
आफुलाई आफैसंग कोट्याऊन मन लाग्यो,
मुनाफा या घाँटा भयो छुट्याऊन मन लाग्यो ।
एकान्तमा जिबनको हिसाब किताब गर्दा,
लिनु थोरै दिनु धरै छट्याऊन मन लाग्यो ।
चित्त कत्ति नबुझ्दामा औला भाच्दाभाच्दामानी,
मनलाई मनलेनै पट्याऊन मन लाग्यो ।
साँहु माथि ब्यांझ अनि स्याँझ पनि बढ्दै गा'छ,
अफ्ठयारो सांहु तिरी रटयाँऊन मन लाग्यो ।
धड्कन् धेरै बढेको छ गाउँ छुटेपछी
सँगै सँगै तरेको त्यो नाउ छुटेपछी
बेदनाले गम्भिरताको आभाश दिलाउदैछ
ममताको तिम्रो मेरो ठाउँ लुटेपछी
फिराद सुनि दिने बैरी पनि हाँस्दै छन रे
रशले स्वार्थ पुरा गरी डाहाले चुठेपछी
काला काला भयन्कर छाया देखे जस्तो लाग्छ
आधा रातमा झस्कियर कहालिदै उठेपछी
उनको नाममा लेखी पत्र, पठाएको थिएँ मैले
पायौ पाएनौ सच्च चरित्र, पठाएको थिएँ मैले ।
प्रगाढ बन्न नपाउंदै हाम्रो मित्रता आज यहाँ
मनैको साथि असल मित्र, पठाएको थिएँ मैले ।
मेरो मनबाट त्यसै ओकालत हुँदा भावनाहरु
खाली तिम्रो त्यो मनभित्र, पठाएको थिएँ मैले ।
यो आँखामा आउँदा तिम्रो ती बिम्ब दृश्यहरु
कोरेर मेरो आफ्नै चित्र, पठाएको थिएँ मैले ।
जिन्दगी दुखमा शोकमा बाँच्यो ।
अनि अभाब र भोकमा बाँच्यो ।।
दिन् दिनै भेटिने एउटै छ बाटो ।
सडक त्यै गल्ली चोकमा बाँच्यो ।।
बाटोको भट्टी दोस्रो घर भाछ ।
पिएर दिउँसै त्यै झोकमा बाँच्यो ।।
आफ्नै तौलमा बाँच्दै बाँचेनछ।
कैले खुद्रा कैले थोकमा बाँच्यो ।।
मनले मनलाई चाहेको छ,अब आउनु तिमी ।
मायाको मीठो गीत मेरो लागि गाउनु तिमी ।।
अम्बरमा जून,शीतल छ पवन ,रात मदहोश ।
मेरो तन मन, आत्मामा घनघोर छाउनु तिमी ।।
प्रेम रसले सरोवर, ती मायाका न्यानो स्पर्श ।
दिनु अलौकिक अनुभूति,साथै पाउनु तिमी ।।
माया , अलंकार , आभूषण सबैथोक माया नै ।
यो मधुरात, जूनमा नुहाउनु जूनै लगाउनु तिमी ।।
बाचा बचनमा बाँधिने दिन रे आज
वचन दिन्छु तिम्लाई आज !
यो मन दिन्छु तिम्लाई आज !!
कसम खाई तिम्रै प्रेमको !
यी तन दिन्छु तिम्लाई आज !!
साँचो माया भरेर दिलमा !
चयन दिन्छु तिम्लाई आज !!
सारा खुशी तिमी यो मन्को राजा !
यौवन दिन्छु तिम्लाई आज !!
आँशु हाँसो दु:ख सुख सबै
जीवन दिन्छु तिम्लाई आज !!
