हिजोसम्म कत्रो शान थियो
जहाँ त्यहीँ कत्रो मान थियो
केही गर्छ कि भन्ने जनतामा भान थियो
आज आएर यत्रो अपमान भयो ।
सत्ता र भत्ताको रस थियो
ठूलाठूला महलमा उठबस थियो
हाच्छिउँ आउँदा खोलापारि उफ्रने नस थियो
अन्तमा ढाडिएका पेटको ठसठस भयो ।
धुलामा खेल्दा खेल्दै आकाशमा उठाइएँ
थाङ्नासित खेल्दा खेल्दै मखमली तासमा रमाएँ
कहाँको म हेर्दा हेर्दै कहाँको भएँ
तर पनि आज पुनर्मुसिको भएँ ।
विपनीमा तिमीलाई, चोरीचोरी हेर्ने गर्छु ।
फेरि राति सपनीमा, अँगालोमा बेर्ने गर्छु ।।
हजार हन्डर खाएपछि, पागल बन्दो रै'छ मान्छे ।
नियतिको लेखोटलाई, सच्याउन केर्ने गर्छु ।।
कल्पनाको आकाशमा, बादल बनी उडीउडी ।
तिमीसहित सिङ्गै धर्ती, वरिपरि घेर्ने गर्छु ।।
अरू मात्र हैन आफ्नै, जिन्दगीले धोका दियो ।
निर्मम भई म त अचेल, आफैँलाई सेर्ने गर्छु ।।
नयन भरी याद आइरहे तिम्रै रुपको ।
जिबन भरी रात छाइरहे तिम्रै रुपको ।।
उजाड सरी छन् मौसम तिमी बिना यहाँ ।
जोबन भरी घात पाइरहे तिम्रै रुपको ।।
धमिला जस्तै छन् सपना तिमी बिना यहाँ ।
योबन भरी मात खाइरहे तिम्रै रुपको ।।
अमिला जस्तै छन् बिपना तिमी बिना यहाँ ।
योमन भरी जात लाइरहे तिम्रै रुपको ।।
भावना जस्तै छन् तिर्सना तिमी बिना यहाँ ।
योतन भरी हात धाइरहे तिम्रै रुपको ।।
खोलीलाई थाहा छैन कहाँ सम्म छुने होला ।
आज सँगै हिडेका छौँ भोली के के हुने होला ।।
तिमी पूर्व हुँदा खेरी म पश्चिम लाग्न सक्छु ।
बिदाईमा दुख्दै मन आँखाहरु रुने होला ।।
कति छुप्छ नबोलेर हृदयका पिँढाहरु ।
बिरहका धुनहरु खै क-कसले सुने होला ।।
खुशी फुल्ने आँगन मात्रै कहाँ निर भेटिन्छ र ।
काडाँ बिझ्ने बाटो पनि बाध्यतामा चुने होला ।।
जनता हामी रुवाइ छाडे देशका नेताले ।
सबैको आसुँ चुहाइ छाडे देशका नेताले ।।
असान्त पारी मुलुक हाम्रो बिगारे द्वन्दले
गरीबी बाटो खुलाइ छाडे देशका नेताले ।
समुन्द्र पारी पठाई दिए भोलिका आधार
भबिस्य त्यसै डुबाइ छाडे देशका नेताले ।
बिधान फेर्ने कुरामा कुरै चलाए हुरिमा
बिचमा सबै धुलाइ छाडे देशका नेताले ।।
यो बाटोमा नलडि हिड्नु ठूलो कुरो रैछ ।
आफैले आफैला चिन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
तप्तपी धुपमा बालुवा नि चम्कन्छ है,
बगरबाट सुनकण चुन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
बनिबनाउँ देशको राजा जो नि हुन सक्छ,
खण्डहर बाट रोम शहर कुद्नु ठूलो कुरो रैछ ।
सम्बन्धका डोरीहरु टुट्दा रैछन सजिलै नै,
सम्बन्धलाई माकुरीले सरि बुन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
अगाडि त ताली याहा जस्ले पनि पाउछ "अर्याल",
पिठ पिछे नि मान्ने-गुन्ने बन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
आफ्नै छाया आफै बाट टाढ- टाढ भाग्छ अचेल ।
ऐनाले खिसी गर्दै जिस्काएझै लाग्छ अचेल ।।
होश छैन, हवास छैन, भोक छैन, प्यास छैन ।
तिम्रो कसम तिम्रै नामको बिष खाएझै लाग्छ अचेल ।।
तिम्रै निम्ति जिउ-ज्यान दिदा आँखा तर्छेऊ किन तिमी?
भाग्यले नि मै माथि रिस खाए झै लाग्छ अचेल ।।
गर्दन थाप्दा मुटु हान्यो, घायल बनाई छाड्यौ किन?
तिम्रो निसानाले जानि- जानि मिस खाएझै लाग्छ अचेल ।।
आफ्नो आधार आफैलेनै खिस्काएझै लाग्छ अचेल ।
ऐनाले खिसि गर्दै जिस्काएझै लाग्छ अचेल ।।
जनतालाई रुवाएर मस्तिको, हासो हाँस्नेहरु
देशलाई बिर्सिएर बिदेश संग, मायाँ गाँस्नेहरु
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् याहाँ, देशभक्तहरु
र आउदै छन् तिमिहरुलाई, अब छास्नेहरु!!
युगमा आउने एक दिन माथि, कहर बर्षायौ
कर्तब्यच्युत भई याहाँ हरे!, जनता तर्सायौ
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् है याहाँ, जनताहरु
जस्लाई तिमिले लड्नका, निम्ति पर्सायौ!!
६०१को त्यो सभामा ८-१०को, हैकम जमायौ
जे का निम्ति गा'थ्यौ छाडि, सत्तामै रमायौ
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् ति लिप्सा, देख्नेहरु
जस्लाई छलि अकुत धन, तिमिहर्ले कमायौ!!
नजन्मदै सबिंधानको, भृण भित्रै मार्यौ किन ?
त्यहि मरया भृण सम्झि, गोहिका आँशु झार्यौ किन ?
थाह थियो यस्तै हुन्छ, बिहानिले दिन दोखाथ्यो
कामै गर्न नसक्नेले,मिति मात्रै सार्यौ किन ?
जनताकै खुन पसिना, भत्ता बनाई खाए पछि
देश रोएको देखाउनलाई, भोलि भन्दै टार्यौ किन ?
कुर्लि हिड्थ्यौ हिजो सम्म, आज हेर रुन्चे मुहार
हुतिहारा नेता बन्दै, जनता दु खी पार्यौ किन ?
थोरै माया यो देशको भए, हुन्थ्यो भने छाति भित्र
गर्थ्यौ काम मरिमेटी, आफै सगँ हार्यौ किन ?
प्रकृतिको कुनै एक
सुन्दर अनि मनोरम दृश्य
जहाँको सुन्दरता केवल
निश्चल र पबित्र जलको होस्
यो दुनियाँ अनि
दुनियाँका मान्छेहरु
लाग्छ त्यहि जलको सुन्दरतामा
हरपल हरक्षण रमिरहेछन
किनकी त्यहि जलाशयको छेवैमा
एक सुन्दर परी टुसुक्क बसेर
जललाई पनि आफ्नो सुन्दरताले तानी
लाग्छ उनि सौन्दर्य प्रदर्सन गर्दै छिन
