पाएर तिमीलाई भाको छु दँग
एक्लो यो जिवनमा भरेछौ रँग
त्यो तिम्रो सिँउदो सजाउन पाए
दिनरात अँगालोमा कसाउन पाए
भरेको छैन त्यो उँमग जवानी
मेटेर प्यास बनाउछु बिहानी
उडेर छुँ की त्यो आकाश गँगा
इन्देणी झै सजाएर, भरे है रँग
नेपाली लेखहरु - पृष्ठ १८४
विधाहरू
स्वाभिमानी शिर झुकाउने हरु होसियार
शहिदको म्रित आत्मा दुखाउनेहरु होसियार
अन्यायको सन्धि सामन्तबादको बर्चस्व
नक्सा भित्रै सीमा लुकाउने हरु होसियार
भोग बिलाशिता हद भो हैकमबादी शोषण
कोशी र कर्णाली सुकाउने हरु होसियार
सँगिनका धार दोब्रिनेछ,अन्यायको पतन् हुँदैछ
नेपाली एकता रुकाउने हरु होसियार
उर्लिनेछ फेरी जन सागर गर्दै प्रतिबाद
पाल्तु देशद्रोही भुकाउने हरु होसियार
मस्त मस्त संगीतसंगै, नाचिहेर
संसार् कति रमाईलो छ, बाँचिहेर
प्रकृतिको नियम नै हो,सुख दु:ख
के दु:ख के पीडा सबैलाई, भाँचिहेर
हृदयमा जम्न खोज्ला, अनेकौ रङ्ग
छानी छानी ईन्द्रेणीलाई, साँचिहेर
जे देख्यो त्यहि सहि, नहुन नि सक्छ
अनुभवी कसी लगाई, जाँचिहेर
रोयौ भने तिमी यहाँ, दुनियाँ हाँस्छ
दुनियाँदारी निभाउन, हाँसिहेर
सयौँ हैन, हज्जारौँ-लाखौँ अनि करोडौ
थरि-थरिका फूलहरु फुल्ने मेरो फूलवारी
आज माली विहिन भएको छ,
रेख-देख र गोड्-मेलको अभावमा
सवै झार-पातले ढाकेको छ
ढकमक्क फुलेका फूलहरु देखिनु पर्ने,
तर,काम नलाग्ने झारहरुको विजनपो पाकेको छ!
त्यहि भएर झार र फूलको विरुवा चिन्न सक्ने
दुईटाको विचको भेद जान्न सक्ने
अनि झार मासेर फूल फुलाउन सक्ने,
मलाई एउटा माली चाहिएको छ!
उच्च हिम श्रृङ्खला देखि तराईको समथर फाँट सम्म,
पूर्वको मेचि देखि पश्चिमको माहाकालि सम्म,
हिमाल, पाहाड, तराई, भित्रिमधेस, उपत्यका, खोँच,
भिर-पाखा, वन-जङ्गल आदिको जानकार,
अनि कुन ठाउँमा कुन फूल फुलेको छ,
र अझ राम्रो फुलाउन सकिन्छ भन्ने सिप भएको
मलाई एउटा माली चाहिएको छ!
किट नासक र विष नासकको जानकार
(किनभने विषादिले स्वास्थ बिग्रिएको छ)
फेरि एकजना पत्रकारको हत्या भएको छ
सवैको मन-मष्तिस्क त्यतै तिर गएको छ
अक्षर र शब्द संग खेल्नेको मन रोएको छ
कलम चलाउनेहरुको ह्रिदयलाई छोएको छ॥
सोचे होलान् हत्याले आवाज छेकिन्छ भनेर
अरु कैयौँ जन्मने छन्,..... यस धर्तिमा गनेर
एक दिन हार्नेछन् बाहुबलको भरमा राज गर्नेले
न्याय पाएको मानिने छ कलम चलाउदा मर्नेले॥
पानी माथि ओभानो भै, आफै जाती बन्छौ
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
कति सहें बर्षात त्यो, आफ्नै परेलीमा
तिम्रै खुशी हेरी रहें, हरेक तरेलीमा
समर्पणको खोल ओढी, आफै घाती बन्छौ
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
वाचा कसम भुल्यो तिम्ले, भुल्यो पिपलबर
यस्तो चोट दियो तिम्ले, पुग्ने जनम्भर
बर्षौ देखी नेपाल मा संघियता को माग हुँदै छ !
सयौथुँगा फुल्नेपाखो एकात्मक को बाग हुँदै छ !!
अधिकार खोज्ने लाई साम्प्रदायिक तत्वहौ भन्दै!
जता ततै दमन गर्दा आलो घाऊ दाग हुँदै छ !!
पुर्खाहरु लाई छलमा पारी किपटसबै कब्जा गरे !
खोसिएको फिर्ता पाउन जन जाती राग हुँदै छ !!
म अबोध मान्छे
मेरो मस्तिमा अधम र मुर्खताको
घातक दाग लागेको थिएछ,
मेरो बैठान कट्टर थियो
र त कसैको दिलको कुरा बुझ्न असमर्थ थिएँ ।
असमर्थित म जब फालिएँ
तब,अकडिएका मेरा बैठान पग्लिन थाले
अनि मस्तिका दागहरु पखाल्न थाल्यो
बिस्तारै-बिस्तारै
सुस्त-सुस्त
अनि चेतना खुल्न थाले
तर म रित्तीसकेको रहेछु
चेत खुल्न अगावै,
यसर्थ आज पश्चातापको मैदानमा
नि:सहाय म छटपटाई रहेको छु ।
किन कि,
कुनै दिन मेरो पनि
एउटा छुटै संसार थियो
उस्लाई किन कस्ले मार्यो, भन्नु पर्छ सरकार
आलटाल हैन पारदर्शि, बन्नु पर्छ सरकार
नैसर्गिक त्यो अधिकार, जनताले पा को खैत
यसै गरी कति मरे, गन्नु पर्छ सरकार
पैसा दिई सर्ने रोगमा फाट्ने टालो कति हाल्छौ
मान्छे खाने किरा फाल्न, निफन्नु पर्छ सरकार
अन्यायको भुमरीमा, न्यायलाई जन्म दिन
प्रशब त्यो पिडामा झै, कन्नु पर्छ सरकार
अपराधिको सन्जाललाई, निमिट्यान्न पार्न यहाँ
खोस्रिएर मात्र हुन्न उधै, खन्नु पर्छ सरकार
तरंगीत मन शान्त हुन्छ आज,
एकपल्ट बुद्धका ती आँखालाई नियाली हेर
बसन्त पलाउछ, डढेको मुटुमा आज,
एकपल्ट शान्तिका संदेशलाई गमि हेर - !
मानस त़प, शान्तिका जप, सास्वत हुन्छ तब,
जब बहिरिन्छौ हामी कुरूप बिचारहरुबाट
बिचारमा तर्क, आँखामा मर्म, धर्म बन्छ तब
जब तडपिन्छौ हामी अरुको घृणा र पीडाहरुबाट
संकल्पको दियालो जलाऊ मन मनमा आज
निभ्न दिन्न दयाको चिराग भनि
