मेरो छुट्यो त के भो प्रीत, कतिको गासेर गयो दशै
म रोएर बसे त के भो, कतिको हासेर गयो दशै
भित्र्याए बिकृती धनि हरुले, देखाए आडम्बरी पना
जस्ले गर्यो देखसेखी तिन्को, घरखेत मासेर गयो दशै
यसपाली त पक्का आउछु घर,बाचा गरेथे प्रीयसीलाई
मिलनको मिठो आभाष फेरी, मनमै साचेर गयो दशै
कति तडपिन उता उनि, उस्तै हाल भो मेरो एता
बेदनामै दुई चिरा भैइ, मुटु फाटेर गयो दशै
तिमि धाउनु पर्दैन भो, मै बेशि झरौला ।
आउ मात्र भन प्रिय, सयौ खोला तरौला ।
तिम्लाइ देख्न मेरा नयन, असाध्यै आतुर छन ।
दिल्मा ठाउ देउ प्रिय, मनको बसाइ सरौला ।
तिमि राजि हुंछ्यौ भने, डोलि लिइ आउनेछु ।
हास्दै खेल्दै मेरि प्रिय, गाउबेशि गरौला ।
केहि नहोस तिम्लाइ भनि, देविदेउता भाक्याछु ।
सयौ जुनि बाच्नु प्रिय, मै पहिला मरौला ।
छोडेर जानेले झूटो माया लायौ किन
आँसुले बिदाई गरी अन्तै धायौ किन॥
अर्कैको साथमा कुम जोडी जानु रै'छ
नौतंगी कसम त्यहि दिन खायौ किन॥
चादनी रातको छायाँ बनि दिन्छु भनि
कुहिरो बादल लागी आज छायौ किन॥
दुखाई दिलमा जानु थियो भने टाढा
जोडेर साइनो एक छिन आयौ किन॥
नजरमा नजर, मिलाउन आउँ
फाटेको योमन, सिलाउन आउँ
तिम्रै नाममा, रित्तियो आँशु
हासो र खुशी, दिलाउन आउँ
मुटुमा छ सधै, बिझाउने काडा
प्रेम को फुल, खिलाउन आउँ
गहभरी भयो, तृष्णै तृष्णा
योबन प्याला, मिलाउन आउँ
कहिले तल कहिले माथि छुँदै छुँदै गयो दशैं
सबै सङ्ग बिदा मागी रुँदै रुँदै गयो दशैं
विगतलाई बारम्बार सम्झिएर बस्दा
केही खुसी केही दु:खी हुँदै हुँदै गयो दशैं
सबै सङ्ग बिदा मागी रुँदै रुँदै गयो दशैं
केही खुसी केही दु:खी हुँदै हुँदै गयो दशैं
चोरकै मालाहरु उनीन्छन यस्तै हो
वाह ! वाह ! तिनैका सुनीन्छन यस्तै हो ।।
बोल्नको पीठो बिक्ने त उखानथ्यो
बोल्यौभने मुखहरू थुनीन्छन यस्तै हो ।।
गर्ने र खानेको त जमानै हरायो
जाली र ठगमात्रै चुनीन्छन यस्तै हो ।।
जति साधु बन तिमी चोर नै हुन्छौ
असलहरु खराबमै गुनीन्छन यस्तै हो ।।
डूल्दैछौ की बन-पाखा पटुकी कसी तिमी ।
मेला-पातमा खाई न खाई घुंडा धसी तिमी ।
चखेवाको जोड़ी झैं हाम्रो साथ छूट्दैनथ्यो ।
रुदैछौकी भंज्यांगको चौतारीमा बसी तिमी ।
सम्झनाले सताऊँदा, मनको बह पोख्दैछु ।
पानामा दुई-चार शेर कलमको मसि तिमी ।
कस्तो कर्म लेख्यौ दैव सधै टाढा हुनु पर्ने ।
सोच्न बाध्य भयौकी पीड़ा भित्र फसी तिमी ।
क्षितिजपारी कुन दूरदेशमा थकित छौ तिमी
कसैको मनमा रोज अभिनन्दित छौ तिमी
सम्झनु र तिम्रा लागि ब्यग्र हुनु मेरो नियति भो
किन मेरो प्रेमिल मनसंग अनभिज्ञ छौ तिमी
उनि रुँदा गाँउघरमा, फाट्दैछु म परदेशमा ।
दुखी दिन सन्चो भन्दै, ढाँट्दैछु म परदेशमा ।।
बेचिएर आफ्नै मोलमा, तोला निक्कै जोड्छु भनि ।
शुन्य हात लाग्ने पल यि, काट्दैछु म परदेशमा ।।
हुरी झैँ रहर उमेर, सम्झौतामा बाँधिएछी ।
खुशी हजार बेतनमा, साट्दैछु म परदेशमा ।।
चरी जस्तै उढ्न खोज्छु, बोझहरुले निसासिँदा ।
पखेँटा छिनाई आफै म, डाँठदैछु म परदेशमा ।।
रिस राग, सबै छोड
मात्रा चोखो, नाता जोड ।
फुल भए, माया प्रिती
माली बनी,सधैं गोड ।
झुट्टा भए, बाचा हरु
किन दिनु, साथ तोड ।
मेरो लागि, माया भए
त्यो मन, एतै मोड ।
