केटा – मेरो जोबन लैजाऊ
केटी – पर्दैन, त्यो दुई दिनको
केटा – मेरो ज्यान लैजाऊ
केटी – चाहिँदैन, त्यो माटोको
केटा – मेरो माया लैजाऊ
केटी –
हुन्छ, यदि त्यो पुरानो हुन्न भने
पछि गई फेरि त्यो कहिल्यै छिन्दैन भने
केटा –
मेरो आँखाको नानीमा तिमी छाएकी छ्यौ
मेरो हृदय भावनामा तिमी आएकी छ्यौ
के पो दिन सक्छु अरू म तिमीलाई
जब सम्पूर्ण मलाई नै पाएकी छ्यौ
नेपाली लेखहरु - पृष्ठ ९
विधाहरू
मेरो छेउ कोमल भाव बटुली नआऊ
म ढुङ्गा हुँ काँचको मुटु लिई नआऊ
यहाँ कोही कसैमा समर्पिन व्यर्थै
समर्पणपछि झन तड्पिन व्यर्थै
सबै आफ्नो आफ्नै समस्यामा व्यस्त
कसैबाट केही आश गर्नु व्यर्थै
कुनै प्रेम कथाको आधार लिई नआऊ
किन मान्छे रुन्छन् यहाँ साथी खोजेर
हेर म खुसी छु एक्लै जिएर
तेरो प्यासभन्दा निष्ठो छ संसार
तेरो आशभन्दा अँध्यारो छ संसार
यहाँ जुनकीरीको किरण लिई नआऊ
मेरो गीत मेरै प्रतिविम्व हैन
जो फुटी जाने हैन, जो टुटी जाने हैन
आकाश जस्तो अमर गीत मेरा
म जस्तो दुई दिनको पाहुना हैन
केही गुन्गुनाउँछु धेरै शान्ति पाउँछु
त्यही शान्ति बाँट्न यहाँ गीत सुनाउँछु
म ल्याउँछु सागरबाट अन्जुलीमा पानी
एकएक बुँदले सबको प्यास मेट्न खोज्छु
सबैलाई रिझाउने मेरो गीत हैन
तिमीले नसुन्दैमा गीत मर्ने हैन
गीत चोरी ल्याएँ सागरबाट
आकाशको नीलो गहराइबाट
सुनी हेर सबमा गीतको मुहान छ
यहाँ जिउँदोलाई सास फेर्न जहीँतहीँ हावा छ
मेरो गीत भन्ने अधिकार छैन
गीतको पो म हुँ मेरो गीत हैन
मायालु हजार हुन्छन् तर माया एक हुन्छ
बुझेर माया देऊ, दिन पर्ने एउटै हुन्छ
मिलनका म्वाईहरू मायाका चिन्ह हैनन्
तृष्णाले छटपटेका यौवनका दोष ती हुन्
मायाको गुँड मुटुको गहिराइभित्र हुन्छ
त्यो लिन गाह्रो हुन्छ, दिन पनि गाह्रो हुन्छ
सोचेर माया लेऊ सम्झेर माया देऊ
एकपल्ट साटेपछि फर्काउन गाह्रो हुन्छ
माया सधैँ नै चोखो, सत्य र अमर हुन्छ
बरु कोही मायालु नै जुठो र झूटो हुन्छ
मायालुहरू मरेर मर्दैन मायाहरू
लासमाथि पनि माया बाँचिरहेकै हुन्छ
जानेर माया लाऊ मायाको अर्थ के हो
मनपरि माया गर्दा लाजमर्दो पनि हुन्छ
मलाई माफ गरीदेऊ मेरा लोभी नजर कहीँ कसैमा डुबेछ भने
म त खोजिरहेछु हरेक चेहरामा मेरी सपनाकी एक प्रियसी मायालु
ऊ आउँछे सधैँ म निदा'को बेला, अनि बस्छे मेरो छातीमा
ऊ साट्छे सधैँ मेरा पीरहरू सित, उसका मीठामीठा भावना
मलाई माफ गरी देऊ, मेरो प्रेमको कुरा, कहीँ कसैलाई बिझेछ भने
म त खोजिरहेछु हरेक चेहरामा मेरी सपनाकी एक प्रेयसी मायालु
उसको आँखा र ओठ मेरो रोदीघर हो, उसको छाती मेरो श्वास हो
उसको आँसु वर्षा, उसको सुस्केरा शिशिर, उसको मुस्कान मेरो मधुमास
मलाई माफ गरी देऊ मैले मृगतृष्णा कहीँ कसैमा देखेँछु भने
म त खोजिरहेछु हरेक चेहरामा मेरी सपनाकी एक प्रेयसी मायालु
भूल हो तेरो भागिहिँडनु जीवनदेखि डराएर
यहाँ जिउनेहरूले सबथोक पाउँछन्
मर्नेहरू सब फालिन्छन्
संसारसँगै तँ घुम्दै जा अनि सारा संसार तेरै हो
उड्दै उड्दै उड्दै छुन सकिस् भने जून तारासम्म तेरै हो
भूल हो तेरो अडान खोज्नु यात्रादेखि थाकेर
यहाँ चड्नेहरू नै टाकुरा पुग्छन्
अड्नेहरू सब छाडिन्छन्
हारहरूको जुत्ता लगाऊ जीतहरूको टोपी
आशाहरूको माला लगाऊ, निराशाहरूलाई छोपी
भूल हो तेरो दया खोज्नु आँखाहरूलाई भिजाएर
यहाँ बढ्नेहरूले सबथोक पाउँछन्
झुक्नेहरू सब नासिन्छन्
भेटिनु छुटिनु त के हो र, संसारको रित हो
नसम्झ तिमी यो मेरो, बिदाको गीत हो ।
नदिनु साथ कसैको जब, अन्तै छ मन भने
न बाढ्नु खोक्रो कामना, पापी छ मन भने ।
मेरो चोखो प्रेम कमाउनु नै, त्यो तिम्रो जीत हो
नसम्झ तिमी यो मेरो, बिदाको गीत हो ।
लाग्दैन खुशी त के भयो, म रुन्छु बेस्सरी
सम्पूर्ण आफु-आफु मै, म हुन्छु त्यस घढि ।
मेरो लागि यस्ता आँसु नै, जीवन अमृत हो
नसम्झ तिमी यो मेरो, बिदाको गीत हो ।
भेटिनु छुटिनु त के हो र, संसारको रित हो
नसम्झ तिमी यो मेरो, बिदाको गीत हो।
नेपाली नेपालको माया छ कि छैन
धेरै खेल्यौ नेपालको तिमी छाती माझ
तिम्रो छातीमाथि पनि नेपाल छ कि छैन
हाम्रा पुर्खा सतलजदेखि टिस्टासम्म हाँक्ने
हामी किन बाँच्नलाई अरूको मुख ताक्ने
पानी बिनै बाँच्न सक्ने हाम्रा बैनी आमा
आज छोरी लाज नबेच एक घुँट मदिरामा
नेपाली नेपालको माया छ कि छैन
त्यही पुर्खाको दुईचार थोपा रगत छ कि छैन
काँधमा हिमाल बोकी उठ्ने ताकत छ कि छैन
सारा नेपाल नेपालीलाई छाया दिन सक्ने
पृथ्वीको जत्रो तिम्रो छाती छ कि छैन
देशको निम्ति मात्रै लड्ने खुँडा र खुकुरी
खिया पर्यो उचाल्न सक्ने हात छ कि छैन
नेपाली नेपालको माया छ कि छैन
शुक्र, धर्म, दशरथ चन्द, गङ्गालालको जस्तो
धेरै छ गर्नु स्वदेशको सेवा, नेपाली बन्नलाई
शिर ठाडो पारी नेपाली भन्ने, म नै हुँ भन्नलाई
होइन भने नेपाली नभन, वीरको छोरानातिमा नगन
नेपाली हुन पूर्व जनमको कमाईले पुग्दैन
पुर्खाको पौरख श्रम र आशिष मात्रैले पुग्दैन
नेपाली हुन पवित्र आत्मा नेपाली चाहिन्छ
पराया मुटु दौराको फेरले छोपेर पुग्दैन
होइन भने नेपाली नभन, वीरको छोरानातिमा नगन
महाकाली मेची हो भन्छ नेपाल, म भन्छु मानचित्र
वास्तविक नेपाल छ भने कतै नेपाली मनभित्र
सबैले मन खोलेर भन जय जय नेपाल
भन्यौ कि बन्यो नेपाल सुन्दर शान्त र विशाल
होइन भने नेपाली नभन, वीरको छोरानातिमा नगन
देशले रगत मागे मलाई बली चढाऊ
रुँदिनन् मेरी आमा, ऊ नेपालीकी छोरी
बुढेसकालका लाठी देशयज्ञभित्र होमी
मेरी बुढीआमा गोठमै हाँसीखुसी देखिन्छिन्
ती काँगडाका सन्तान अझै मरेका छैनन्
तर चियाबारी र बाँसघारी कुरिरहेका हुन्छन्
पाउँदिन केही पनि रगत-स्तनको साटो
आउँदैन माग्न उसलाई हो नेपालीकी छोरी
यमराजको शीर छिनाउने सारा पृथिवीका सन्तान
बघिनीको दूध हैन तर नेपालीको स्तन
सक्दिनँ म त बाँच्न निर्धा भएर एकछिन
बरू शहिद भएर वीरकै मृत्यु म मर्छु
हामी वीर भएर मर्छौँ गोली त ऊ सहन्छे
माग्दिनन् सुनका अक्षर ऊ नेपालीकी छोरी
